alert RCB

idziesz przez kontynenty
krokiem kontrowersyjnym
wzbudzasz napięcia neuronowe
dla tych co przeżyli
mrożące zimy
ze zdenerwowania
dla tych co przeżyli
skwarne upały
ze strachu

na podjęcie dyskusji z
wpływowymi znajomymi
ubierasz się w określenia iluzoryczne
bo od dzisiaj w głowie
złamanie traktatu antarktycznego

zaczynasz z siebie wydobywać
substancje cech i wpływów rzadkich
powoli kradzionych do omamiania nas
coraz to nowszym uzależnieniem od światła

rozpuszczasz się
twoi bezradni przyjaciele
terapeuci i diagnostycy
udowadniają nam
że to my
doprowadzamy cię
do twojego płynięcia
do naszej katastrofy

zasada komplementarności

zauważam w swoim życiu
schemat sytuacji sporadycznej
dobieram sobie bliskich
o stałym fenotypie
któremu wstyd robić
zdjęcia inne niż analogowe
o barwie tęczówki
warunkowanej genem recesywnym

– w ten sposób czuję dominację
o wzroście fizycznym
stanowczo przewyższającym przeciętność
– w ten sposób czuję uniżenie
o poglądach na rzeczywistość
stojących w sprzeczności z moimi
– w ten sposób osiągam transcendentalną harmonię
w myśl mojego pokolenia
zastanawiam się czy to
mój skorpion w marsie
czy niedoleczone podium doznań
na wcześniejszej tabula rasa
warunkuje ten schemat

Bartosz Danisiewicz (ur. 2004) – debatant, obserwator, przyjaciel. autor tomiku poezji „nie jestem słońce”. Nagrodzony w X edycji konkursu „O Trzcinę Kortowa” za wiersz „artefakty”. Laureat II miejsca w ogólnopolskim konkursie Fundacji Olgi Tokarczuk na mowę noblowską za tekst pt. „Okna”. Chce zgłębiać nauki kognitywne, ale tak naprawdę jego jedynym celem jest by rozumieć jak największą część świata. W planach ma mieszkanie w nowojorskiej kamienicy i bycie szczęśliwym. Płytę Lorde „Melodrama” odtworzył ponad 400 razy. Klatkami ze swojego życia, poezją i screenami aktualnie słuchanej muzyki dzieli się na swoim Instagramie @bdanisiewicz.